Dag 1 is achter de rug met Ubuntu. Ik moest met wat kleinigheidjes worstelen. Evolution verwijderd, Thunderbird geïnstalleerd. Mail en nieuwsgroepen geconfigureerd. Minecraft geïnstalleerd en een HD texturepack erop weten te zetten. Nog wat kleinigheidjes.
Al met al komt het allemaal snel bij elkaar. Morgen wil ik DLNA tackelen maar daarvoor moet ik eerst wat inlezen over miniDLNA.Ik moet immers wel audio en video naar mijn TV kunnen streamen via het netwerk. :P
woensdag 18 mei 2011
Het Grote Ubuntu avontuur
of 30 dagen non-stop ubuntu only gaan
het knaagde al langer aan mij, de gedachte om gewoon eens 30 dagen alleen maar Ubuntu te draaien in mijn huis. Weg van Windows, iets wat ik enkel voor de computerspellen erop houd. Gisteren ging de kogel door de kerk, plotseling MOEST het van mijzelf. Zo ben ik wel vaker, als ik iets wil voor mijzelf dan MOET het vanzelf op een gegeven moment.
Dus gisteravond ben ik begonnen met mijn Ubuntu only. Windows 7 had mijn eerste Ubuntu DVD verknalt waardoor de installatie van 11.04 niet lukte. Alleen maar een teken dat ik van Windows af moest. Na Ubuntu 10.04 te installeren en te upgraden kun ik als nog van slag met 11.04.
De Unity interface is nieuw voor me, maar ik heb genoeg ervaring om te weten hoe en wat en in een minuutje wist ik het fijne ervan. Ik kijk uit naar de rest van de dagen en houd jullie op de hoogte!
het knaagde al langer aan mij, de gedachte om gewoon eens 30 dagen alleen maar Ubuntu te draaien in mijn huis. Weg van Windows, iets wat ik enkel voor de computerspellen erop houd. Gisteren ging de kogel door de kerk, plotseling MOEST het van mijzelf. Zo ben ik wel vaker, als ik iets wil voor mijzelf dan MOET het vanzelf op een gegeven moment.
Dus gisteravond ben ik begonnen met mijn Ubuntu only. Windows 7 had mijn eerste Ubuntu DVD verknalt waardoor de installatie van 11.04 niet lukte. Alleen maar een teken dat ik van Windows af moest. Na Ubuntu 10.04 te installeren en te upgraden kun ik als nog van slag met 11.04.
De Unity interface is nieuw voor me, maar ik heb genoeg ervaring om te weten hoe en wat en in een minuutje wist ik het fijne ervan. Ik kijk uit naar de rest van de dagen en houd jullie op de hoogte!
zondag 9 mei 2010
Politiek: Met vallen en opstaan
Het laatste kabinet van Dhr. Balkenende is wederom gevallen. Ligt dit aan Balkenende, ik denk een beetje wel en een beetje niet. Ik denk dat als ik de situatie analyseer het allemaal erg pijnlijk was. Er heerste een zeer sterke sympathie tegen de inzet van Nederlandse troepen door aan het licht gekomen schandalen en het verlies van Nederlandse soldaten. Toen de NATO per brief aan Nederland vroeg om tegen de afspraak in de duur van Nederlandse troepen in Afghanistan te verlengen sloeg de vlam in de pan.
Wouter Bos voelde waarschijnlijk aan dat het Nederlandse volk een dergelijke goedkeuring van verlening niet zou bevallen en het kabinet hierop sterk zou beoordelen. Balkenende echter zag het wat bredere beeld, een goed voetje bij de NATO en de mensen in Afghanistan. Persoonlijk gesproken weet ik niet wie ik het meeste gelijk moet geven. Ik vind dat wij als Nederland al behoorlijk veel internationaal hebben gedaan. Ik gun het de mensen in Afghanistan wel hoor, maar er is een dunne lijn tussen misbruik door de NATO en steun verlenen voor de NATO.
Het conflict was hoe dan ook voldoende om het laatste Balkenende kabinet te laten vallen. Ik vermoed dat Balkenende niet de nieuwe premier wordt en wellicht is dat maar goed ook. Ik had altijd het idee dat de kabinetten van Balkenende wel politieke stabiliteit boden ondanks dat ze vielen maar dat dit ten koste ging van de vrijheden van het volk. Mijn inzicht was dat Stabiliteit en welvaart onder het regiem van Balkenende ten koste ging van persoonlijke vrijheid. Dat het inleveren van persoonlijke vrijheid werd afgekocht met luxe. Maar luxe is geen vervanging voor vrijheid. Ondanks dat ik deze manier van handelen afkeurde en nog steeds afkeur koos ik destijds voor stabiliteit, simpelweg omdat Nederland het na de paarse puinhopen de LPF nodig had.
Ik geloof nog steeds dat Nederland politieke stabiliteit nodig heeft. Vooral nu, met de economische crisis en de opkomst van verschillende politiek twijfelachtig gebeurtenissen. Die crisis komen we met wat concentratie wel te boven, ik beschouw de crisis als hinderlijk maar geen echt serieus probleem. Ik vertrouw op de economie, zelfs na het menselijke gedrag wat diezelfde economie onbetrouwbaar maakte.
Waar ik mij echter enorm aan hekel zijn de onzinpartijen van tegenwoordig. Bijvoorbeeld de partij van de dieren die schijnbaar zelf niet eens goed weet hoe dieren dan wel dienen te worden behandeld. De PVV van Wilders die feitelijk geen echt goede agenda heeft en buiten Wilders geen echt goede politiekers heeft. Beelden van de LPF komen in mij op, hoe de LPF uit elkaar viel kort na de dood van Pim Fortuyn omdat de mensen achter Fortuyn niet goed genoeg waren voor een levensvatbare partij. Met de recente uitval van twee mensen uit de lijst van de PVV krijg ik sterk de neiging om hetzelfde te zeggen van Wilders zijn achterban. Daarnaast stem ik liever niet op mensen wier doortraptheid de mijne evenaart en wel met goede reden.
TROTS, het voormalige ToN van Rita Verdonk lijkt te zijn getorpedeerd nog voordat de verkiezingen daadwerkelijk beginnen. Dit komt voornamelijk door het gestuntel van Verdonk zelf en ik heb het idee dat Rita eigenlijk alleen maar doorzet omdat ze geen verlies kan accepteren of omdat de mensen die voor de financiële input zorgde het verlangen. Jammer, ik zag Rita wel als een kanshebster maar nu zie ik het meer als een hondje wat nog 3000 km moet zwemmen voordat het de kust bereikt.
Zelfs de aankomende piratenpartij, een partij met als belangrijkste speerpunt het aanpakken van het auteursrecht vind ik geen goede partij. Ik ben in principe helemaal voor het standpunt. Ik zie het liefste Brein, Big en de BSA worden opgehangen aan de hoogste galg. Ik weet zeker dat het hoofd van Brein software en muziek op zijn computer heeft staan die dezelfde organisatie als ‘illegaal’ aan merkt. Hypocriet gezeik voor platenbazen ten koste van consument met geen geld naar de daadwerkelijke artiesten. Niemand buiten Brein, de platenbazen en misschien de staat heeft er voordeel bij. Echter, de piratenpartij is een party zonder goede zaken buiten copyright zaken. Ik denk dat er zeker een soort actiegroep moet komen maar geen politieke partij.
HO! STOP!
We komen op een belangrijk punt; NEEN! Sterker nog, HET PUNT! Want waarom zijn er politieke partijen zoals de partij van de dieren en de piratenpartij. Waarom is er onvrede over het kabinet en waarom valt het kabinet Balkenende alweer?
De hele politieke toestand wordt veroorzaakt door een gebrek aan communicatie. Politiek Den Haag loopt aan tegen een fenomeen wat ‘de onzichtbare muur’ kan worden genoemd. Ik heb hier een hypothese over, waarvan ik geen enkel idee heb of deze klopt maar ik wil hem toch lanceren.
Het begint eigenlijk aan met de protesten van de jaren zeventig en tachtig. Op een gegeven moment ontstond er een systeem waarin er protesten werden gevoerd, de overheid ingaf en vervolgens via verschillende kleine wetten alsnog drie jaar later dezelfde wet onder een andere regering er doorheen speelde. Uiteindelijk gaf de regering niet meer echt om de protesten en we zien de regering op huidige protesten bijna niet meer reageren. Feitelijk gesproken leeft politiek Den Haag in een eigen wereld, ze luisteren gewoon niet meer na het volk en in plaats daarvan voeren ze politiek beleid waarin de economie gezond moet blijven en vertrouwen ze erop dat de vruchten van een gezonde economie het volk tevreden stellen. Dit werkte gedurende de hoogtijdagen van de jaren negentig zeer goed. Maar luxe koopt zoals gezegd geen vrijheid af, het vertraagt alleen de werkelijkheid. Luxe doet afleiden maar niet vergeten.
Met de aanslagen van 11 september 2001, de economische crisis veroorzaakt door een overenthousiaste Bush en hebberige zakenmensen is de realiteit hard ingeslagen in zowel de wereld van de burger als de wereld van de Haagse politieke mens. Den Haag doet alles eraan om de financiën rond te krijgen, het economische wiel te laten draaien. Maar in magere tijden willen mensen meer dan geld en luxe, ze willen gerechtigheid. We hebben het dan niet over pure gerechtigheid, maar eerder voldoening in hun woord. De burger wil dat de regering opkijkt en begrip toont voor hun mening, luistert en ingrijpt al is het maar een symbolische ingreep of een ingreep die geen invloed heeft op de economie. De bevolking wil, heel simpel, een dialoog met politiek Den Haag en dat wordt niet gedaan.; de bevolking wordt niet gehoord, groeperingen worden niet gehoord, de stem van het volk wordt niet gehoord. En als ik eerlijk ben wind ik mij een klein beetje op als ik dat zeg. Het gevolg zijn politieke partijen gesticht door mensen die niet worden gehoord. Partijen zoals de PvdD en de piratenpartij. Het gevolg zijn partijen die inspelen op het gebrek van huidig Den Haag, partijen zoals de PVV. Den Haag luistert niet, ze zitten vast in politieke correctheid en de illusie dat het volk tevreden is als ze luxe wordt gevoerd. Nu ben ik niet zo naïef om te denken dat luxe de as van het kwaad is; ik heb graag luxe en vind het fijn als ik dit kan betalen maar het moet niet ten koste gaan van het actie en reactie proces tussen burger en politiek. Naar mijns inzien is er te weinig respons, wat voor nut heeft vrijheid van meningsuiting als niemand naar die mening luistert. Wat ik daarmee wil zeggen is niet dat Den Haag onmiddellijk moet handelen naar al het geklaag en gepraat van de burger, maar ze moeten tenminste moeite doen om te luisteren en niet alleen tijdens de verkiezingen, maar ook erna. Het lijkt erop dat de oude garde te zeer is geroest in hun eigen wereld en in mijn ogen is de nieuwe lichting niet de moeite waard.
Ik vermoed dat ik nog een zware dobber krijg als burger met kiezen. Het zal de minst kwade worden, maar zeker niet de beste want geen van de partijen verdient dat label.
Wouter Bos voelde waarschijnlijk aan dat het Nederlandse volk een dergelijke goedkeuring van verlening niet zou bevallen en het kabinet hierop sterk zou beoordelen. Balkenende echter zag het wat bredere beeld, een goed voetje bij de NATO en de mensen in Afghanistan. Persoonlijk gesproken weet ik niet wie ik het meeste gelijk moet geven. Ik vind dat wij als Nederland al behoorlijk veel internationaal hebben gedaan. Ik gun het de mensen in Afghanistan wel hoor, maar er is een dunne lijn tussen misbruik door de NATO en steun verlenen voor de NATO.
Het conflict was hoe dan ook voldoende om het laatste Balkenende kabinet te laten vallen. Ik vermoed dat Balkenende niet de nieuwe premier wordt en wellicht is dat maar goed ook. Ik had altijd het idee dat de kabinetten van Balkenende wel politieke stabiliteit boden ondanks dat ze vielen maar dat dit ten koste ging van de vrijheden van het volk. Mijn inzicht was dat Stabiliteit en welvaart onder het regiem van Balkenende ten koste ging van persoonlijke vrijheid. Dat het inleveren van persoonlijke vrijheid werd afgekocht met luxe. Maar luxe is geen vervanging voor vrijheid. Ondanks dat ik deze manier van handelen afkeurde en nog steeds afkeur koos ik destijds voor stabiliteit, simpelweg omdat Nederland het na de paarse puinhopen de LPF nodig had.
Ik geloof nog steeds dat Nederland politieke stabiliteit nodig heeft. Vooral nu, met de economische crisis en de opkomst van verschillende politiek twijfelachtig gebeurtenissen. Die crisis komen we met wat concentratie wel te boven, ik beschouw de crisis als hinderlijk maar geen echt serieus probleem. Ik vertrouw op de economie, zelfs na het menselijke gedrag wat diezelfde economie onbetrouwbaar maakte.
Waar ik mij echter enorm aan hekel zijn de onzinpartijen van tegenwoordig. Bijvoorbeeld de partij van de dieren die schijnbaar zelf niet eens goed weet hoe dieren dan wel dienen te worden behandeld. De PVV van Wilders die feitelijk geen echt goede agenda heeft en buiten Wilders geen echt goede politiekers heeft. Beelden van de LPF komen in mij op, hoe de LPF uit elkaar viel kort na de dood van Pim Fortuyn omdat de mensen achter Fortuyn niet goed genoeg waren voor een levensvatbare partij. Met de recente uitval van twee mensen uit de lijst van de PVV krijg ik sterk de neiging om hetzelfde te zeggen van Wilders zijn achterban. Daarnaast stem ik liever niet op mensen wier doortraptheid de mijne evenaart en wel met goede reden.
TROTS, het voormalige ToN van Rita Verdonk lijkt te zijn getorpedeerd nog voordat de verkiezingen daadwerkelijk beginnen. Dit komt voornamelijk door het gestuntel van Verdonk zelf en ik heb het idee dat Rita eigenlijk alleen maar doorzet omdat ze geen verlies kan accepteren of omdat de mensen die voor de financiële input zorgde het verlangen. Jammer, ik zag Rita wel als een kanshebster maar nu zie ik het meer als een hondje wat nog 3000 km moet zwemmen voordat het de kust bereikt.
Zelfs de aankomende piratenpartij, een partij met als belangrijkste speerpunt het aanpakken van het auteursrecht vind ik geen goede partij. Ik ben in principe helemaal voor het standpunt. Ik zie het liefste Brein, Big en de BSA worden opgehangen aan de hoogste galg. Ik weet zeker dat het hoofd van Brein software en muziek op zijn computer heeft staan die dezelfde organisatie als ‘illegaal’ aan merkt. Hypocriet gezeik voor platenbazen ten koste van consument met geen geld naar de daadwerkelijke artiesten. Niemand buiten Brein, de platenbazen en misschien de staat heeft er voordeel bij. Echter, de piratenpartij is een party zonder goede zaken buiten copyright zaken. Ik denk dat er zeker een soort actiegroep moet komen maar geen politieke partij.
HO! STOP!
We komen op een belangrijk punt; NEEN! Sterker nog, HET PUNT! Want waarom zijn er politieke partijen zoals de partij van de dieren en de piratenpartij. Waarom is er onvrede over het kabinet en waarom valt het kabinet Balkenende alweer?
De hele politieke toestand wordt veroorzaakt door een gebrek aan communicatie. Politiek Den Haag loopt aan tegen een fenomeen wat ‘de onzichtbare muur’ kan worden genoemd. Ik heb hier een hypothese over, waarvan ik geen enkel idee heb of deze klopt maar ik wil hem toch lanceren.
Het begint eigenlijk aan met de protesten van de jaren zeventig en tachtig. Op een gegeven moment ontstond er een systeem waarin er protesten werden gevoerd, de overheid ingaf en vervolgens via verschillende kleine wetten alsnog drie jaar later dezelfde wet onder een andere regering er doorheen speelde. Uiteindelijk gaf de regering niet meer echt om de protesten en we zien de regering op huidige protesten bijna niet meer reageren. Feitelijk gesproken leeft politiek Den Haag in een eigen wereld, ze luisteren gewoon niet meer na het volk en in plaats daarvan voeren ze politiek beleid waarin de economie gezond moet blijven en vertrouwen ze erop dat de vruchten van een gezonde economie het volk tevreden stellen. Dit werkte gedurende de hoogtijdagen van de jaren negentig zeer goed. Maar luxe koopt zoals gezegd geen vrijheid af, het vertraagt alleen de werkelijkheid. Luxe doet afleiden maar niet vergeten.
Met de aanslagen van 11 september 2001, de economische crisis veroorzaakt door een overenthousiaste Bush en hebberige zakenmensen is de realiteit hard ingeslagen in zowel de wereld van de burger als de wereld van de Haagse politieke mens. Den Haag doet alles eraan om de financiën rond te krijgen, het economische wiel te laten draaien. Maar in magere tijden willen mensen meer dan geld en luxe, ze willen gerechtigheid. We hebben het dan niet over pure gerechtigheid, maar eerder voldoening in hun woord. De burger wil dat de regering opkijkt en begrip toont voor hun mening, luistert en ingrijpt al is het maar een symbolische ingreep of een ingreep die geen invloed heeft op de economie. De bevolking wil, heel simpel, een dialoog met politiek Den Haag en dat wordt niet gedaan.; de bevolking wordt niet gehoord, groeperingen worden niet gehoord, de stem van het volk wordt niet gehoord. En als ik eerlijk ben wind ik mij een klein beetje op als ik dat zeg. Het gevolg zijn politieke partijen gesticht door mensen die niet worden gehoord. Partijen zoals de PvdD en de piratenpartij. Het gevolg zijn partijen die inspelen op het gebrek van huidig Den Haag, partijen zoals de PVV. Den Haag luistert niet, ze zitten vast in politieke correctheid en de illusie dat het volk tevreden is als ze luxe wordt gevoerd. Nu ben ik niet zo naïef om te denken dat luxe de as van het kwaad is; ik heb graag luxe en vind het fijn als ik dit kan betalen maar het moet niet ten koste gaan van het actie en reactie proces tussen burger en politiek. Naar mijns inzien is er te weinig respons, wat voor nut heeft vrijheid van meningsuiting als niemand naar die mening luistert. Wat ik daarmee wil zeggen is niet dat Den Haag onmiddellijk moet handelen naar al het geklaag en gepraat van de burger, maar ze moeten tenminste moeite doen om te luisteren en niet alleen tijdens de verkiezingen, maar ook erna. Het lijkt erop dat de oude garde te zeer is geroest in hun eigen wereld en in mijn ogen is de nieuwe lichting niet de moeite waard.
Ik vermoed dat ik nog een zware dobber krijg als burger met kiezen. Het zal de minst kwade worden, maar zeker niet de beste want geen van de partijen verdient dat label.
DVD-Review: District 9
Producer: Peter Jackson
Director: Neill Blomkamp
Uitgebracht: 2009
Plot: De film speelt zich af in Johannesburg waar een buitenaards ruimteschip door een epidemie zijn leiders is kwijt geraakt en alleen de arbeiders nog over heeft. De arbeiders worden als subklasse gezien door de mensen en belanden in een soort sloppenwijk genaamd District 9. De hoofdpersoon van de film is een sullig weekhartig persoon die gebruikt wordt door het bedrijf MNU om de aliens over te zetten van District 9 naar een ander kamp buiten Johannesburg. Het plan gaat scheef wanneer de hoofdpersoon wordt geinfecteerd met een buitenaards goedje en zelf begint te muteren. Plotseling bevind de hoofdpersoon zich in een situatie waarbij mensen zijn vijanden zijn en hij zich moet gewennen aan de buitenaardse wezens en hun leven.
Review: De film was verfrissend. Ik zou niet willen zeggen dat het een film was die met kop en schouders boven het maaiveld uit stak maar hij was zeker goed. De CGI van de buitenaardsen was op goed niveau en ze staken totaal niet af met de omgeving. Het gebruik van een gewone camera voor de documantaire beviel me goed en de overgang naar echte CGI film was niet storend. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen dit echter wel storen vinden.
De film was soms bijzonder rauw en er werd aardig wat bloed getoond. Gedurende de film wordt duidelijk dat de hoofdpersoon buiten een softie ook een rotzak is die redelijk vaak zijn eigen geweten aan de kant zet voor geld of weer normaal te worden. De insteek van aliens in een derdewereld toestand lijkt ver gezocht maar de makers zijn erin geslaagd deze geloofwaardig te maken.
Als ik in ga op minpunten dan zou ik zeggen dat het lot van de hoofdpersoon je ondanks enkele toch wel schokkende ervaringen niet helemaal weet mee te trekken. Dit komt deels omdat het karakter van de hoofdpersoon soms meelevend is met het lot van de buitenaardsen en soms zelfzuchtig is waardoor je moeilijk een echt standpunt kunt nemen. Het hoort deels bij het plot maar het zorgt ervoor dat je geen echt diep medelijden met de situatie krijgt.
Een ander punt van kritiek is dat de buitenaardsen zware wapens hebben maar deze niet echt actief gebruiken voor verzet. Dit komt door de situatie waarin ze verkeren maar in werkelijke situaties waarin mensen zitten zullen ze zich verzetten ongeacht wat. De aliens doen dit niet maar misschien komt het omdat ze per definitie in de minderheid zijn.
Zelf heb ik de film bekeken op een originele DVD uit de winkel. De extra's zijn niet bijzonder lang maar laten wel duidelijk de insteek zien van de film en geeft een blik achter de schermen. Vooral dat laatste was best aardig om te zien.
Cijfers: 7.5/10
Director: Neill Blomkamp
Uitgebracht: 2009
Plot: De film speelt zich af in Johannesburg waar een buitenaards ruimteschip door een epidemie zijn leiders is kwijt geraakt en alleen de arbeiders nog over heeft. De arbeiders worden als subklasse gezien door de mensen en belanden in een soort sloppenwijk genaamd District 9. De hoofdpersoon van de film is een sullig weekhartig persoon die gebruikt wordt door het bedrijf MNU om de aliens over te zetten van District 9 naar een ander kamp buiten Johannesburg. Het plan gaat scheef wanneer de hoofdpersoon wordt geinfecteerd met een buitenaards goedje en zelf begint te muteren. Plotseling bevind de hoofdpersoon zich in een situatie waarbij mensen zijn vijanden zijn en hij zich moet gewennen aan de buitenaardse wezens en hun leven.
Review: De film was verfrissend. Ik zou niet willen zeggen dat het een film was die met kop en schouders boven het maaiveld uit stak maar hij was zeker goed. De CGI van de buitenaardsen was op goed niveau en ze staken totaal niet af met de omgeving. Het gebruik van een gewone camera voor de documantaire beviel me goed en de overgang naar echte CGI film was niet storend. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen dit echter wel storen vinden.
De film was soms bijzonder rauw en er werd aardig wat bloed getoond. Gedurende de film wordt duidelijk dat de hoofdpersoon buiten een softie ook een rotzak is die redelijk vaak zijn eigen geweten aan de kant zet voor geld of weer normaal te worden. De insteek van aliens in een derdewereld toestand lijkt ver gezocht maar de makers zijn erin geslaagd deze geloofwaardig te maken.
Als ik in ga op minpunten dan zou ik zeggen dat het lot van de hoofdpersoon je ondanks enkele toch wel schokkende ervaringen niet helemaal weet mee te trekken. Dit komt deels omdat het karakter van de hoofdpersoon soms meelevend is met het lot van de buitenaardsen en soms zelfzuchtig is waardoor je moeilijk een echt standpunt kunt nemen. Het hoort deels bij het plot maar het zorgt ervoor dat je geen echt diep medelijden met de situatie krijgt.
Een ander punt van kritiek is dat de buitenaardsen zware wapens hebben maar deze niet echt actief gebruiken voor verzet. Dit komt door de situatie waarin ze verkeren maar in werkelijke situaties waarin mensen zitten zullen ze zich verzetten ongeacht wat. De aliens doen dit niet maar misschien komt het omdat ze per definitie in de minderheid zijn.
Zelf heb ik de film bekeken op een originele DVD uit de winkel. De extra's zijn niet bijzonder lang maar laten wel duidelijk de insteek zien van de film en geeft een blik achter de schermen. Vooral dat laatste was best aardig om te zien.
Cijfers: 7.5/10
Boekreview: Hackers
Auteur: Steven Levy
ISBN10: 0141000511
Ik moet wat bekennen, iets wat niet echt een groot geheim is namelijk mijn voorliefde voor computers en apparatuur. Ik ben geen ‘nerd’ in die zin dat ik wel een sociaal leven heb en communicatieve vaardigheden. Echter weet ik wel redelijk wat van apparatuur en ik heb in overeenkomst met velen van mijn klasse dat ik steenhard 18 uur wakker ben en zes uur slaap op ongeveer iedere dag van de week.
Naast mijn voorliefde voor het werken met apparatuur is een aardig deel van mijn politieke voorkeur afkomstig van de iets wat heet de ‘hackers ethiek’. De hackers ethiek is dat informatie zoveel mogelijk toegankelijk moet zijn en bijvoorkeur gratis toegankelijk. Goede voorbeelden hiervan zijn Wikipedia en het principe van bijvoorbeeld ‘open source’ software.
Dit boek, geschreven in de engelse taal, gaat over het ontstaan van de hacker cultuur en zijn ondergang. Het begint in de jaren zestig op het MIT en de eerste grote computersystemen van die tijd. Het boek speelt zich voornamelijk af rondom de mensen van het MIT en alter verplaatst het zich naar Californie en Sierra. Gaandeweg wordt duidelijk gemaakt wat de verschillen zijn tussen de generaties hackers. De eerste generatie hackers die wat ontstond in het gesloten laboratorium van het MIT en ten onder gingen aan elitisme. De tweede generatie hackers die voornamelijk hardware hackte en de eerste computers voor de massa in elkaar zetten. Ten slotte komt de derde generatie aan het eind van de jaren zeventig en begin jaren tachtig aan bod welke alleen nog maar software schrijft en uiteindelijk de commercie die het grotendeels over neemt van de hackers.
Het is een interessant boek voor mensen die betrokken zijn met computers of zich afvragen hoe de huiscomputer tot stand is gekomen. Het is ook een goede introductie voor de hackers ethiek en eentje die laat zien dat de nerds van die tijd iets meer pijlen op hun boog hadden dan het beeld wat eind jaren tachtig en negentig door Hollywood is geschetst.
Cijfer: 8*
*Dit cijfer is beoordeeld vanuit het standpunt van iemand die van computers houd. Wegens technisch jargon geef ik het boek voor mensen welke niet van computers houden een 6.
ISBN10: 0141000511
Ik moet wat bekennen, iets wat niet echt een groot geheim is namelijk mijn voorliefde voor computers en apparatuur. Ik ben geen ‘nerd’ in die zin dat ik wel een sociaal leven heb en communicatieve vaardigheden. Echter weet ik wel redelijk wat van apparatuur en ik heb in overeenkomst met velen van mijn klasse dat ik steenhard 18 uur wakker ben en zes uur slaap op ongeveer iedere dag van de week.
Naast mijn voorliefde voor het werken met apparatuur is een aardig deel van mijn politieke voorkeur afkomstig van de iets wat heet de ‘hackers ethiek’. De hackers ethiek is dat informatie zoveel mogelijk toegankelijk moet zijn en bijvoorkeur gratis toegankelijk. Goede voorbeelden hiervan zijn Wikipedia en het principe van bijvoorbeeld ‘open source’ software.
Dit boek, geschreven in de engelse taal, gaat over het ontstaan van de hacker cultuur en zijn ondergang. Het begint in de jaren zestig op het MIT en de eerste grote computersystemen van die tijd. Het boek speelt zich voornamelijk af rondom de mensen van het MIT en alter verplaatst het zich naar Californie en Sierra. Gaandeweg wordt duidelijk gemaakt wat de verschillen zijn tussen de generaties hackers. De eerste generatie hackers die wat ontstond in het gesloten laboratorium van het MIT en ten onder gingen aan elitisme. De tweede generatie hackers die voornamelijk hardware hackte en de eerste computers voor de massa in elkaar zetten. Ten slotte komt de derde generatie aan het eind van de jaren zeventig en begin jaren tachtig aan bod welke alleen nog maar software schrijft en uiteindelijk de commercie die het grotendeels over neemt van de hackers.
Het is een interessant boek voor mensen die betrokken zijn met computers of zich afvragen hoe de huiscomputer tot stand is gekomen. Het is ook een goede introductie voor de hackers ethiek en eentje die laat zien dat de nerds van die tijd iets meer pijlen op hun boog hadden dan het beeld wat eind jaren tachtig en negentig door Hollywood is geschetst.
Cijfer: 8*
*Dit cijfer is beoordeeld vanuit het standpunt van iemand die van computers houd. Wegens technisch jargon geef ik het boek voor mensen welke niet van computers houden een 6.
Blog: een nieuw begin
Dikke boeken bedekt met stof
Dikke boeken, onaangeraakt en dof
Het zolderraam klapt plotseling open
Het stof zet het op het lopen
Het is alweer een ruime twee jaar geleden dat ik op mijn blog deed posten. Twee jaar is een lange tijd en er is veel gebeurd; zo woon ik tegenwoordig op mijzelf, kook ik zelf en doe mijn was zelf. Liefde kwam en ging weer zoals dat gaat. Familie verliet mij en de wereld, nieuwe familie begroette de wereld voor de eerste keer. Mijn oude baan werd afgesloten nar 13 lange maar plezierige jaren.
Maar er bleef ook veel hetzelfde; de halsstarrige koppigheid en de eigenzinnige blik. De neiging om nodeloos filosofisch en poëtisch te schrijven en praten. Avonden vullen met het kijken van films, het schrijven van nabeschouwingen en natuurlijk het voorzetten van mijn online leven.
Een tijd lang sprong ik van hop naar haar, mijn leven was turbulent; soms was mijn leven turbulent en soms zat ik weken lang iedere avond op de bank een boek te lezen met een kop koffie. Met het uit elkaar vallen van mijn jongste relatie heb ik besloten weer wat oude gewoontes op te pakken waaronder deze blog uit zijn slop te halen.
Er zullen nieuwe reviews komen, van boeken en films. Nieuwe stukjes proza en overdenkingen. Ook zullen er voor de eerste keer foto’s worden toegevoegd aan mijn blog. Verwacht in ieder geval de komende week een stortvloed van nieuwe topics.
Met vriendelijke groet,
Auredium
Dikke boeken, onaangeraakt en dof
Het zolderraam klapt plotseling open
Het stof zet het op het lopen
Het is alweer een ruime twee jaar geleden dat ik op mijn blog deed posten. Twee jaar is een lange tijd en er is veel gebeurd; zo woon ik tegenwoordig op mijzelf, kook ik zelf en doe mijn was zelf. Liefde kwam en ging weer zoals dat gaat. Familie verliet mij en de wereld, nieuwe familie begroette de wereld voor de eerste keer. Mijn oude baan werd afgesloten nar 13 lange maar plezierige jaren.
Maar er bleef ook veel hetzelfde; de halsstarrige koppigheid en de eigenzinnige blik. De neiging om nodeloos filosofisch en poëtisch te schrijven en praten. Avonden vullen met het kijken van films, het schrijven van nabeschouwingen en natuurlijk het voorzetten van mijn online leven.
Een tijd lang sprong ik van hop naar haar, mijn leven was turbulent; soms was mijn leven turbulent en soms zat ik weken lang iedere avond op de bank een boek te lezen met een kop koffie. Met het uit elkaar vallen van mijn jongste relatie heb ik besloten weer wat oude gewoontes op te pakken waaronder deze blog uit zijn slop te halen.
Er zullen nieuwe reviews komen, van boeken en films. Nieuwe stukjes proza en overdenkingen. Ook zullen er voor de eerste keer foto’s worden toegevoegd aan mijn blog. Verwacht in ieder geval de komende week een stortvloed van nieuwe topics.
Met vriendelijke groet,
Auredium
donderdag 6 mei 2010
CD-Review: The Prodigy - Invaders must die
Band: the Prodigy
Titel: Invaders must die
Uitgave: 23-02-2009
Wie kent the Prodigy nou niet?
The prodigy is een Britse dance act welke zijn oorsprong vond in het jaar 1990. De muziek gemaakt door Liam Howlett, MC Maxim Reality en Keith Flint is divers en met regelmaat controversieel.
Hun doorbraak met de hitsong 'No Good (Start the Dance)' van de muziek CD 'Music for the Jilted Generation' staat voor altijd in de history van de muziekindustrie gegrift.
Alhoewel ik graag luister naar de muziek van the Prodigy had ik tot aan het begin van dit afgelopen jaar nog geen echt album in mijn bezit. Inmiddels bezit ik al enige tijd hun laatste album 'Invaders Must Die' uitgebracht in het begin van 2009.
De muziek van Invaders Must Die is de agressieve upbeat waar we The Prodigy van kennen. Mijn persoonlijke beslissing om het album aan te schaffen was de fantastische hitclip van 'Warrior's Dance', een nummer welke niet mis staat in de grotere uitgaansgelegenheden. Invaders must die is echter gevult met goede nummers. Van het openingsnummer 'Invaders Must Die' tot en met 'Stand Up' zijn het goede nummers met een goed tempo die niet repetatief wordt. Enigzins humorvol is het eerder genoemde 'Stand Up' nummer waarmee Invaders must die wordt afgesloten wel aangezien juist dit nummer relatief rustig is. Het lijkt daarmee erop dat Liam de luisteraar wilt wakker maken en afkoelen uit deze zeer goede muzikale droom.
Het Hoesje is gemaakt van stevig karton zonder plastic poespas. Bijgevoegd is een muziek CD met alle nummers en een extra DVD met verschillende muziek video's in zeer hoge kwaliteit waaronder de video's van 'Invaders must die' en 'Warriors Dance'. De video DVD is een echte aanwist aangezien de clips vaak niet op de Nederlandse televisie zijn geweest en inmiddels door de leeftijd niet meer snel op televisie te zien zullen zijn. Verder is er een klein promotieboekje toegevoegd met informatie over de nummers.
Conclusie: Houd je van teh Prodigy of heb je gewoonweg zin om naar wat goede energieke muziek van het andere soort te luisteren dan is deze CD zeker een aanrader. Ik wil deze Cd ook aanraden voor mensen die minder bekend zijn met The Prodigy en de stijl muziek ervan. Alhoewel niets het origineel van 'Music for the Jilted Generation' kan overtreffen is 'Invaders must die' zeker een goede meesterzet en de jaren van ervaring die The Prodigy heeft komt goed naar voren toe.
Cijfer: 8.5/10
Abonneren op:
Posts (Atom)
